De zeereis.

Hallo, daar ben ik weer!
We varen nu al 3 dagen op zee. Ik word een beetje gek van al dat water. Er zijn al een paar kinderen zeeziek geworden, en ik voel me ook echt niet lekker. Het klotst de hele tijd kin mijn hele lichaam. Slapen doen we allemaal niet, behalve één meisje, die vindt het heerlijk.

Wowwow, wat we net zagen!! Ik, twee jongens en vier meisjes zaten een beetje op het dek van het schip te praten, toen we opeens een vin zagen! Het bleek van een dolfijn te zijn, en de dolfijn sprong uit het water. Toen kwamen er nog twee dolfijnen bij! Wij riepen snel de andere kinderen, want dit moet iedereen zien!
De dolfijnen zijn nu al met z’n zevenen! Het is vier uur ’s middags, en ik denk dat ik maar eens ga proberen om te slapen, aangezien ik amper slaap ’s nachts. Morgen om drie uur verwacht de kapitein dat we in Kreta aankomen.
Ik heb gelukkig nog even geslapen. Het is nu negen uur ’s avonds, en we hebben net heeeerlijk gegeten! Lekkere aardappeltjes met wat vis erbij, hmmm! Alle kinderen liggen op bed, ze zijn allemaal doodsbang, de aankomst op Kreta komt steeds dichterbij…..

Blegh, ik voel me nu echt even niet goed… Ons schip er ook zo somber uit, omdat we de zwarte zeilen hebben opgehangen. We hebben immers allemaal groot verdriet.
Gaap… Ik begin toch wel moe te worden..
Morgen schrijf ik verder, over de aankomst in Kreta!