Het verblijf op Kreta.

Vanochtend zijn we aangekomen op Kreta.
Ik zal even beschrijven hoe het ging:

Rond 15:00u waren we op Kreta. Wie me meteen opviel, was Ariadne, de dochter van koning Minos. Wat was ze mooi! Volgens mij zag ze mij ook wel zitten, want ze zei dat ik er leuk uit zag! Ze vond me een mooie jongeman en heel sterk, daarom bewonderde ze me, zei ze! Ik was helemaal gecharmeerd, dus zei ik dat ik haar ook mooi vond. Dat vond ze ook wel leuk om te horen! Veel tijd om te praten hadden we niet, want koning Minos riep mij en de kinderen bij zich. ‘Ik breng jullie naar de gevangenis.’ zei hij.
Het is nu nacht. Ik ben doodsbang, maar dat probeer ik niet te laten merken aan de kinderen, want ik moet sterk zijn voor hun. Huh? Ik hoor daar een geluidje? Het zou toch niet de Minotaurus zijn?
Plots komt daar Ariadne om de hoek gelopen! Ik ben heel blij haar te zien, maar ik vraag me af wat ze hier doet! ‘Als jij, Theseus, mij naar het mooie Athene brengt en trouwt met mij, wil ik jou en dekinderen redden,’ Zei ze. Ik ben dolblij! Ze helpt ons! Ik zeg dan ook meteen ‘Oké’, en de kinderen zijn zeer gelukkig, en Ariadne is ook blij!
Ik zit nu op de boot. Pfoe, wat een dag gister!
Na de nacht, waarin Ariadne beloofde ons te redden, kwam koning Minos de volgende ochtend naar ons toe. Wat hij niet wist, was dat Ariadne mij een kluwen draad had gegeven, die ik aan de deur kon vast maken, zodat ik niet zou verdwalen. Toen Minos naar ons toe kwam, leidde hij ons naar het labyrint. Hij zei tegen mij en de kinderen: ‘Hier woont de Minotaurus en hij wacht op voedsel. En jullie, kinderen, staan op het punt het voedsel aan hem te verschaffen voor vele dagen.’ De kinderen waren doodsbang, en zeiden: ‘Maar wij willen geen voedsel zijn! Wij zullen niet naar het labyrint gaan want we zijn erg bang.’ Maar ik voelde me opeens heel moedig, dus zei ik tegen de kinderen: ‘Ik vind het niet raar dat jullie niet verder willen. Dus beveel ik ieder van jullie om hier te wachten. Ik zal alleen de Minotaurus zoeken en doden.’ De kinderen wachten, en ik deed het volgende: ik maakte de draad aan de deur vast, en ik ging het labyrint binnen. Tegelijkertijd trok ik de draad achter me aan, en zo zocht ik de Minotaurus.
Ik zocht, en zocht en zocht, maar ik vond de Minotaurus nergens. Maar ik vond hem maar niet.. Plots hoorde ik een angstaanjagend geluid. Nu word ik ook wel heel bang….. Toen zag ik hem! Hij sliep! Stilletjes ging ik naar het dier toe. Ik schrok me dood, hij opende opeens zijn ogen! Hij tilde zijn grote kop op. Meteen pakte ik de kop vast, en sloeg er hard op met twee vuisten, want ik had geen wapens bij me. En zo doodde ik, Theseus van Athene, de Minotaurus!! Toen pakte ik de draad op, en ik liep terug naar de deur. Daar riepen de kinderen: ‘Wij zijn erg blij want Theseus is sterk en dapper, want hij redt Athene en de Atheners.’ Daarna riepen ze Ariadne, want die wachtte buiten. De kinderen zeiden tegen haar: ‘Ariadne, Ariadne! Theseus heeft de Minotaurus gedood!’ Toen vluchtten we met z’n allen naar het schip, en daar schrijf ik nu dit hele verhaal.
Ik zal morgen verder schrijven, want ik ben doodop. Tot morgen, welterusten!